Eerst de film. Die biedt voor de lezers van de boeken van Michael Pollan niet veel nieuws. De film is wat dikker aangezet en minder onderzoekend en journalistiek zoals Pollan doet. Maar het is wel indringend om er de beelden bij te zien. Van de pluimveehoudster die onder contract staat bij Tyson en met handen en voeten gebonden is aan een houderijsysteem dat ze diep in haar hart niet wil, van de eindeloze maïsvelden die dienen als grondstof voor bijna alles wat we in de supermarkt vinden en van de moeder die haar zoon is verloren door besmetting met E.coli. De Amerikaanse VWA heeft te weinig middelen om misstanden in slachterijen aan te pakken en de industrie zorgt niet voor een betere hygiëne, maar ontsmet al het vlees met ammoniak om de bacteriën te doden. Echt smakelijk ziet dat er niet uit, moet ik zeggen. Het meest schokkende vond ik het eind van de film, waarbij duidelijk wordt gemaakt dat de voedselindustrie iedereen juridisch aanpakt die kritiek op ze heeft of die economische belangen schaadt. Dit leidde tot het proces tegen Oprah, omdat ze zei dat ze geen hamburgers wilde eten, maar ook tegen een kleine boer die geen gmo-soja wil gebruiken. Zijn eigen soja werd ongewild 'besmet' met de gmo-soja van Monsanto, waarna Monsanto een rechtszaak aanspande en de boer van patentbreuk beschuldigde.
De opkomst bij de film en het debat was goed. Vooral vertegenwoordigers van NGO's, maar ook mensen van het bedrijfsleven en LNV waren vertegenwoordigd. Het debat na afloop van de film was niet erg bijzonder. De stellingen waren kort door de bocht ("Door de Nederlandse landbouwproductie verhongert de rest van de wereld") en de standpunten voor de hand liggend. Wat me wel opviel was dat de Miriam de Rijk (Stichting Natuur en Milieu) en discussie over schaalvergroting erg praktisch benaderde en niet ideologisch. Als schaalvergroting leidt tot minder milieu-emissie en beter dierenwelzijn dan is er wat haar betreft niets aan de hand.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de 'moderne' voedselproductie in de VS, is de film een aanrader. Gelukkig zijn de grootste uitwassen in Nederland nog afwezig. Het is echter niet te hopen dat de VS hierbij ons voorland is.
Voedseltekorten worden veroorzaakt door o.a. bedrijven als Monsanto. Boeren die zich eenmaal verplicht hebben aan de dure zaden van Monsanto, komen daar niet meer vanaf. India b.v. heeft twee achtereenvolgende jaren een zeer slechte oogst gehad door droogte. Dat betekent: geen eten, de boeren moeten opnieuw de dure, steriele zaden van Monsanto kopen en hopen op regen.
BeantwoordenVerwijderenBovendien zijn ze verplicht het Round-Up van Monsanto te gebruiken, de pesticide die alles bestrijd behalve de Monsanto-gewassen.
Het zelfdodings-aantal in India over 2007 en 2008 lag op 1000 per week. (Duizend boeren) Het geld is op, geen zaden, geen oogst. De iets "rijkere boeren konden zich twee jaar dure zaden veroorloven , maar niet twee jaar zonder oogst.
Het is een kwestie van tijd, voordat Monsanto in Europa/Nederland ook boeren gaat aanklagen vanwege overgewaaide Monsanto-zaden, zoals zij dat wekelijks in Amerika doen.
Het wereldvoedsel-probleem ligt in de steriele zaden van Monsanto en Co.
Ten slotte wil ik nog even het gevaarlijke Round-Up van Monsanto aan de orde stellen.
Round-Up is niet biologisch afbreekbaar en komt derhalve in het grondwater terecht. Maar dat niet alleen, insecten, planten en vooral bijen ondervinden enorme schade na het gebruik van Round-Up. In de Amerikaanse gebieden, waar voornamelijk Monsanto-produkten gebruikt wordt, is er geen bijen-bevolking meer.
Dat is een aspect dat we zeer serieus moeten nemen. Bijen zijn niet alleen belangrijk vanwege de produktie van honing.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen